پیش از اینکه دیر شود باید جلوی نازی‌های قرن بیست و یکم را گرفت
سخنرانی محمدباقر قالیباف در ششمین کنفرانس رؤسای مجالس جهان در ژنو
۸ مرداد ۱۴۰۴
بسم‌الله الرحمن الرحیم
رؤسای محترم مجالس،
خانم‌ها و آقایان؛
ما امروز در ژنو در حالی برای گفتگو پیرامون موضوع چندجانبه‌گرایی برای صلح و عدالت گرد هم آمده‌ایم که این آرمان‌ها به طور هدفمند و پیوسته در حال تضعیف‌اند و اعتبار نهادهای بین‌المللی تنزل می‌یابد.
جمهوری اسلامی ایران اخیراً هدف تجاوز آشکار نظامی از سوی رژیم صهیونیستی قرار گرفت؛ حمله‌ای که با پشتیبانی و همراهی ایالات متحده انجام شد. در این حملات، حدود هزار و صد تن از شهروندان ایرانی، از جمله چهارده دانشمند برجسته و ده‌ها زن و کودک به شهادت رسیدند و هزاران نفر نیز مجروح شدند.
در این حملات، تأسیسات صلح‌آمیز هسته‌ای ما که به طور مرتب توسط آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تحت نظارت قرار داشت، هدف قرار گرفت. آژانس حتی حاضر نشد این اقدام غیرقانونی را محکوم کند و به این وسیله برای این حمله مشروعیت‌سازی کرد و به سیاست‌های عدم اشاعه مُهر پایان زد.
این تجاوز نه در پی شکست روند دیپلماسی، بلکه درست در میانه مذاکرات سیاسی رخ داد. ایران بر سر میز مذاکره حضور داشت و به گفت‌وگو پایند بود؛ اما این مهاجمان بودند که میز گفتگو را واژگون کرده و راه درگیری را برگزیدند.
در پاسخ به این تجاوز، ایران با قاطعیت از سرزمین و مردم خود دفاع کرد. ملت ما، مقاوم، متحد و سرافراز، ایستادگی کرد و همگان دیدند که ایران پاسخی ویران‌کننده به رژیم صهیونیستی داد و آسمان سرزمین‌های اشغالی درنوردیده شد، و مهاجمان به تقاضای آتش‌بس واداشته شدند.
اقدام متجاوزانه رژیم صهیونیستی که نقض عامدانه حقوق بین‌الملل و منشور سازمان ملل متحد بود، از جانب صد و بیست کشور جهان محکوم شد، اما حامیان کمتر ولی قلدرمآب صهیونیست‌ها، مانع از آن شدند که مجامع بین‌المللی اقدام قاطعی برای مجازات اسرائیل جنایت‌کار انجام دهند. میدانید که پیامدهای بی‌کیفر ماندن رژیم صهیونیستی چه خواهد بود؟
بی‌کیفر ماندن چنین تجاوزاتی، نه‌تنها مشروعیت نظام بین‌الملل را زیر سؤال می‌برد؛ بلکه پیام خطرناکی برای صلح جهانی دارد و به متجاوز برای توسعه جنایاتش انگیزه می‌دهد.
نهادهایی که باید حافظ صلح باشند، در برابر تجاوز و اشغال، ساکت مانده‌اند
نهادهایی که باید حافظ صلح باشند، در برابر تجاوز و اشغال، ساکت مانده‌اند. سازوکارهایی که باید تضمین‌کننده عدالت باشند، عملاً قربانیان را متهم و متجاوزان را مصون می‌سازند و ساختارهایی که باید بی‌طرفانه و مستقل باشند، اغلب ابزار بهره‌برداری سیاسی قدرت‌های خاص شده‌اند.
امروز، همان نیروی مخرب به ویرانگری و تجاوز خود ادامه می‌دهد. در غزه، بیش از شصت هزار فلسطینی جان خود را با نسل‌کشی صهیونیست‌ها ازدست‌داده‌اند. در لبنان و سوریه نیز حملات هوایی رژیم صهیونیستی ادامه دارد و خانواده‌ها را آواره کرده و زیرساخت‌ها را هدف قرار داده است.
تنها در ماه گذشته، بیش از ششصد نفر، عمدتاً زنان و کودکان، در صف دریافت غذا کشته شدند. صهیونیست‌ها گرسنگی و قحطی را به‌مثابه سلاح کشتارجمعی بکار می‌گیرند. انتشار تصاویر کودکان گرسنه غزه باعث شرمساری همگانی است. غزه امروز موزه جنایت بشریت و آزمایشگاه تست فناوری‌های کشتار است؛ غزه امروز جایی است که حق زیستن، با گلوله و قحطی مجازات می‌شود؛ چراکه به گفته وزیر دفاع رژیم آپارتاید اسرائیل آنها مردم فلسطین را «حیوانات انسان‌نما» می‌دانند که نباید اجازه داد هیچ آب و غذایی به آنها برسد.
غزه تنها یک نقطه روی نقشه نیست، بلکه مرکز آزمون وجدان انسانیت است. در برابر نسل‌کشی غزه نمی‌بایست تماشاچی بود؛ بلکه پیش از اینکه دیر شود باید جلوی نازی‌های قرن بیست و یکم را بگیریم.
از توجه شما سپاسگزارم.
رئیس مجلس شورای اسلامی در حین سخنرانی خود در این اجلاس تصویر رایان ۲ماهه که در جنگ ۱۲ روزه توسط رژیم صهیونیستی به شهادت رسید و یک کودک اهل غزه را به‌عنوان نماد جنایت نازی‌های قرن ۲۱ در اجلاس رؤسای مجالس جهان در ژنو روی دست گرفت.
